Паўразбуранае скляпенне браты ўбачылі пры абыходзе берага ракі
Палаты непадалёку ад Сафійскага сабора. 
«Дзверы» у падзямелле
з’явілася дзякуючы апоўзню.
Па словах краязнаўцаў, унікальнасць знаходкі ў тым, што на
тэрыторыі Верхняга замка падземны ход выяўлены ўпершыню. Да гэтага геаграфія
полацкіх падзямелляў абмяжоўвалася раёнам кадэцкага корпуса і Мікалаеўскага
сабора.
«Мы крыху расчысцілі ўваход і спусціліся ўніз, — распавёў
Андрэй Бухавецкі. —
Ход апынуўся вялікі,
у рост чалавека. Вышыня ходу — 1,8 м, шырыня — 1,3 м.
Сцены і скляпенне выкладзеныя з вялікай чырвонай цэглы, як
мяркуецца, 18 стагоддзя. Над галавой і на сценах плямы чорнай сажы, напэўна, ад
паходняў. У сцены ўбітыя дробныя металічныя мыліцы.
Удалося прайсці каля 80 метраў, потым стала душна. Увесь
пройдзены ўчастак сухі, вады і завалаў не выяўлена. Ход ідзе ў бок Сафійскага
сабора, дзе калісьці стаяў Кляштар базыльянаў».
Полацкія краязнаўцы захоўваюць у таямніцы дакладнае месца
размяшчэння ўваходу і плануюць у бліжэйшы час правесці больш дэталёвае
даследаванне падзямелляў з ужываннем спецсродкаў.
Источник: http://nn.by | 
